Σήμερα το πρωί, 10 Ιουλίου 2017 ήρθε ένας φίλος της ΚΛΙΜΑΚΑ (πρώην λήπτης υπηρεσιών ψυχικής υγείας) και παρέλαβε ένα αναπηρικό καροτσάκι για τη γυναίκα του που ασθενεί με καρκίνο και πλέον της είναι αρκετά δύσκολη η μετακίνηση. Αυτό το καροτσάκι λοιπόν, το είχε φέρει ένας άλλος φίλος, ο οποίος πια προφανώς δεν το χρειαζόταν και με μια σκέψη απλή και ανθρώπινη έκανε τον εξής συνειρμό: «Μήπως αυτό το αναπηρικό καρότσι κάποτε το έχει ανάγκη κάποιος συνάνθρωπός μου;» Και πολύ ορθά σκέφτηκε…
«Τίποτα δεν πάει χαμένο, στη χαμένη σου ζωή», όπως λέει και το τραγούδι. Στην αποθήκη της ΚΛΙΜΑΚΑ μπορεί να βρει κανείς από αναπηρικό καρότσι, μέχρι ντουλάπες, τραπεζάκι σαλονιού, ραπτομηχανή, καρέκλες, ρούχα και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί. Όλα αυτά τα φέρνουν οι άνθρωποι για τους ανθρώπους. Ανθρώπινα. Και εδώ συμβαίνει η διαφορά. Υπάρχει ανιδιοτέλεια με άμεσο σκοπό, όχι τη στείρα φιλανθρωπία, αλλά την άμεση προσφορά σε ανθρώπους που το έχουν πραγματικά ανάγκη.
Παραθέτονται χαρακτηριστικά παραδείγματα:
Στην προσπάθεια της Ζ. πρόσφατα αποφυλακισμένης να οργανώσει το σπίτι της, συμβάλλαμε με την παροχή ενός κρεβατιού, μιας μικρής ντουλαπίτσας, ενός κομοδίνου κι ενός φούρνου μικροκυμάτων. Στο φίλο μας άστεγο Γ. δώσαμε ρούχα που χρειαζόταν, ενώ στη Ρ. και στην προσπάθειά της για κοινωνική επανένταξη (πρώην χρήστρια), χαρίσαμε μια ραπτομηχανή που ήταν πάντοτε το όνειρό της να ράβει, να δημιουργεί, να εκφράζεται. Και τα παραδείγματα δεν έχουν τέλος…
Όλα τα αντικείμενα, πάσης φύσεως αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία. Είναι σημαντικό να τους τη δίνουμε, με μια προσέγγιση κυκλικής οικονομίας. Υπάρχουν άνθρωποι που μέσω αυτών, αποκτούν κι εκείνοι μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή, την οποία έχουν πραγματικά ανάγκη και φυσικά την αξίζουν. Αν κάθε φορά που πετούσαμε κάτι στον κάδο των αχρήστων σκεφτόμασταν όλα αυτά, ίσως η ζωή όλων μας ήταν λίγο περισσότερο διαφορετική και σίγουρα, προς το καλύτερο…
