«Όταν λέμε ότι κάποιος είναι κλινικά νεκρός, εννοούμε ότι έχει επέλθει εγκεφαλικός θάνατος, δηλαδή υπάρχει μη αναστρέψιμη βλάβη του εγκεφάλου με μόνιμη απώλεια όλων των λειτουργιών του εγκεφαλικού στελέχους.»
Θεωρούμε πως η γνώση, γίνεται πλούτος μόνο όταν μοιράζεται. Σε αυτή τη λογική και όντες υποχρεωμένοι σαν ΚΛΙΜΑΚΑ να ψάχνουμε ενδιαφέρουσες ειδήσεις, καινοτόμες έρευνες και επιστημονικά άρθρα πάνω στο κομμάτι της ψυχικής υγείας, της ιατρικής, του κοινωνικού αποκλεισμού και της κοινωνικής οικονομίας κρίνουμε σημαντικό να μοιραστούμε τα παρακάτω μαζί σας.
Παρακάτω παρατίθενται μια σειρά από ερωτήματα που έχει ο καθένας μας για το λεπτό ζήτημα του εγκεφαλικού θανάτου, στα οποία απαντούν με σαφήνεια και επιστημονική ακρίβεια ο επίκουρος καθηγητής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Νέου Μεξικού, Isaac Tawil και ο δρ Arthur Caplan, διευθυντής του Τμήματος Ιατρικής Δεοντολογίας και Βιοηθικής, στο Ιατρικό Κέντρο Langone, στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης.
- Είναι ο κλινικά νεκρός ακριβώς το ίδιο πράγμα με τον νεκρό;
Ναι. Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι ο θάνατος συμβαίνει όταν η καρδιά σταματάει να χτυπάει και οι πνεύμονες σταματήσουν να αναπνέουν, αλλά οι μηχανές μπορούν να υποστηρίξουν αυτές τις λειτουργίες, όταν ο εγκέφαλος δεν μπορεί πια.
- Οι γιατροί χρησιμοποιούν συγκεκριμένα κριτήρια για την επιβεβαίωση του θανάτου σε κάθε περίπτωση;
Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν πεθαίνουν στις μηχανές, έτσι δεν είναι απαραίτητο να αξιολογήσει κάποιος τον εγκεφαλικό θάνατο.
Συνήθως ο θάνατος του εγκεφάλου ξεκινά με κάποιο είδος καταστροφικής νευρολογικής βλάβης. Αυτό μπορεί να γίνει με πολλές διαφορετικές μορφές. Περιλαμβάνει την τραυματική βλάβη του εγκεφάλου, το εγκεφαλικό επεισόδιο που προκαλείται από ρήξη αιμοφόρων αγγείων στον εγκέφαλο, ή εάν η καρδιά έχει σταματήσει και ο εγκέφαλος μένει χωρίς οξυγόνο και άλλα θρεπτικά συστατικά που χρειάζεται για να επιβιώσει για μεγάλο χρονικό διάστημα.
- Αν ένας ασθενής είναι σε μηχανική υποστήριξη, δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να είναι ζωντανός;
Οι αγαπημένοι ενός ανθρώπου είναι δύσκολο να κατανοήσουν ότι κάποιος είναι νεκρός, όταν οι ίδιοι εξακολουθούν να τον αισθάνονται ζεστό στην αφή και το στήθος του συνεχίζει να ανεβοκατεβαίνει ως αποτέλεσμα της μηχανικής υποστήριξης. Συνήθως το αντιλαμβάνονται ως ένα είδος θανάτου, ή «κάτι σαν θάνατο», αλλά δεν είναι έτοιμοι να ακούσουν ξεκάθαρα και αυτόνομα τη λέξη «νεκρός».
Ίσως λοιπόν είναι λάθος να αναφέρουμε για κάποιον που είναι εγκεφαλικά νεκρός ότι «η ζωή του υποστηρίζεται τεχνητά», για να περιγράψουμε τον αναπνευστήρα και τον άλλο εξοπλισμό που μπορεί να διατηρήσει τη ροή του αίματος και την αναπνοή σε έναν ασθενή που έχει θεωρηθεί ήδη εγκεφαλικά νεκρός. Ο πιο σωστός όρος, που θα δώσει και την σωστή διάσταση της κατάστασης στους συγγενείς του είναι να πούμε πως «υποστηρίζονται τεχνητά τα όργανά του». Είναι κάπως «παραπλανητικό» κι ας έχει επικρατήσει έτσι, να χρησιμοποιούμε τον όρο «υποστήριξη της ζωής».
- Τι είναι αυτό που κάνει τους γιατρούς να υποψιάζονται ότι ο ασθενής είναι εγκεφαλικά νεκρός και όχι σε κώμα και ζωντανός;
Οι γιατροί και οι νοσοκόμες υποβάλλουν σε τεστ τους ασθενείς με εγκεφαλική βλάβη για να δουν αν ανταποκρίνονται, τουλάχιστον μια φορά την ώρα. Να δουν αν μπορούν να μιλήσουν ή να κινήσουν τα μάτια τους. Συνήθως τα αντανακλαστικά του εγκεφαλικού στελέχους είναι τα τελευταία που πεθαίνουν. Αυτά τα αντανακλαστικά περιλαμβάνουν τη διαστολή της κόρης, όταν κάποιος ρίχνει φως στα μάτια ή τον βήχα, όταν γαργαλιούνται οι φωνητικές χορδές. Όταν δεν υπάρχει απόδειξη τριτοβάθμιας λειτουργίας του εγκεφάλου ή αντανακλαστικά εγκεφαλικού στελέχους και όταν οι άλλοι παράγοντες που θα μπορούσαν να μιμηθούν τον εγκεφαλικό θάνατο, όπως τα ναρκωτικά ή η χαμηλή αρτηριακή πίεση έχουν αποκλειστεί, τότε θα πρέπει κάποιος να προσεγγίσει την οικογένεια και να εξηγήσει πως υπάρχει ανάγκη για μια επίσημη αξιολόγηση εγκεφαλικού θανάτου.
- Πώς οι γιατροί κρίνουν ότι ένας ασθενής είναι εγκεφαλικά νεκρός;
Μια τυπική αξιολόγηση του εγκεφαλικού θανάτου διαρκεί περίπου 20 λεπτά. Κατ’ αρχήν ο γιατρός θα πρέπει να ελέγξει αν ο ασθενής αντιδρά ως απόκριση σε κάτι που μπορεί να προκαλέσει πόνο, όπως είναι το τσίμπημα του δέρματος. Στη συνέχεια, θα πρέπει να βεβαιωθεί ότι δεν υπάρχουν αντανακλαστικά εγκεφαλικού στελέχους. Τέλος, θα αποσυνδέσει τον ασθενή από τον αναπνευστήρα και θα ελέγξει να δει αν τα αυξανόμενα επίπεδα του διοξειδίου του άνθρακα στο αίμα διεγείρουν τον εγκέφαλο. Εάν καμία από τις τρεις αυτές περιπτώσεις δεν είναι παρούσα, τότε ένας δεύτερος γιατρός καλείται να επιβεβαιώσει το θάνατο του εγκεφάλου.
(Αξίζει να σημειωθεί πως κατά την ετήσια συνεδρίασή της το 2013, η Ευρωπαϊκή Εταιρεία Αναισθησιολογίας έκανε έκκληση για μια διεθνή συμφωνία σχετικά με τα κριτήρια για τον καθορισμό του εγκεφαλικού θανάτου, όπως ο αριθμός των γιατρών που χρειάζεται να συμφωνήσουν σχετικά με τη διάγνωση και πόσα και ποια αντανακλαστικά θα πρέπει να εξεταστούν).
- Γιατί να συνεχίσουμε μηχανική υποστήριξη του ασθενούς, ο οποίος είναι κλινικά νεκρός;
Όταν οι γιατροί κάνουν λόγο για εγκεφαλικό θάνατο, θα πρέπει να καταστήσουν σαφές στους οικείους του ασθενούς πως η υποστήριξη αυτή πρόκειται να σταματήσει. Η μηχανική υποστήριξη θα μπορούσε να συνεχιστεί για ένα σύντομο χρονικό διάστημα, ώστε να δώσει στους συγγενείς το χρόνο να φτάσουν στο νοσοκομείο και να πουν το αντίο στον άνθρωπό τους. Αν, όμως, η οικογένεια συμφωνήσει να δωρίσει τα όργανά του ασθενούς, τότε μπορεί να χρειαστεί να συνεχιστεί η μηχανική υποστήριξη για να κρατήσει τα όργανα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν, μέχρις ότου αυτά αφαιρεθούν.
- Μπορεί κάποιος που έχει κηρυχθεί εγκεφαλικά νεκρός να αναβιώσει;
Όχι, ο εγκεφαλικός θάνατος είναι θάνατος, απλά και ξεκάθαρα.
Πηγή: www.medinova.gr
*Αναδημοσιεύστε ελεύθερα. Η γνώση γίνεται πλούτος, μόνο όταν μοιράζεται.
