10 Σεπτεμβρίου
Παγκόσμια Ημέρα για την Πρόληψη της Αυτοκτονίας
Στο πλαίσιο της 10ης Σεπτεμβρίου, Παγκόσμιας Ημέρας για την Πρόληψη της Αυτοκτονίας, το Κέντρο για την Πρόληψη της Αυτοκτονίας, που λειτουργεί η ΚΛΙΜΑΚΑ, διοργανώνει, την Παρασκευή 10.9.2021 στις 14.00, Διαδικτυακή Ανοιχτή Επικοινωνία – Webinar με θέμα: “Πρόληψη της Αυτοκτονίας & Αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές”. Μπορείτε να μας στείλετε τις απορίες και τα ερωτήματά σας σχετικά με την Αυτοκτονία και τις Αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές, τα οποία θα απαντηθούν από τον ψυχίατρο & Επιστημονικό Διευθυντή του Κέντρου, Κυριάκο Κατσαδώρο. Για να παρακολουθήσετε και να συμμετέχετε στο Webinar μέσω Zoom εγγραφείτε στον παρακάτω σύνδεσμο: https://us06web.zoom.us/webinar/register/WN_2D65MKyGTH2GLLehBci98w
Παράλληλες δράσεις ενημέρωσης & ευαισθητοποίησης θα πραγματοποιηθούν στις Μονάδες Ψυχικής Υγείας, που λειτουργεί η ΚΛΙΜΑΚΑ, σε Αθήνα, Πάτρα, Κέρκυρα, Νάξο, Αμοργό, Σαντορίνη και Καστελλόριζο. |
Ενδεικτικά στοιχεία:
H 10η Σεπτεμβρίου έχει καθιερωθεί από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, τη Διεθνή Ένωση για την Πρόληψη της Αυτοκτονίας και τη διεθνή επιστημονική κοινότητα ως η Παγκόσμια Ημέρα για την Πρόληψη της Αυτοκτονίας, προκειμένου να ενεργοποιηθεί η κοινή γνώμη με στόχο την ενημέρωση και την ευαισθητοποίηση του πληθυσμού στα πεδία της πρόληψης της αυτοκτονίας και των αυτοκαταστροφικών συμπεριφορών.
Η αυτοκτονία είναι ένα μείζον πρόβλημα της δημόσιας υγείας και ως τέτοιο αναγνωρίζεται και αντιμετωπίζεται σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο. Δυνητικά αφορά τον καθένα, ανεξαρτήτως φύλου, φυλής ή κοινωνικοοικονομικής τάξης. Σ’ αυτόν τον άξονα ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, συστήνει ήδη από το 1990 την καθολική αναγνώριση της αυτοκτονίας ως ζήτημα δημόσιας υγείας και την ανάπτυξη εθνικών προγραμμάτων πρόληψης, τα οποία θα είναι διασυνδεδεμένα με τις πολιτικές δημόσιας υγείας.
Το πάγιο αίτημα μας για την κατάρτιση Εθνικής Στρατηγικής για την Πρόληψη της Αυτοκτονίας
Αν και η αυτοκτονία θεωρείται ως ένα από τα πλέον πολυσύνθετα προβλήματα στον τομέα της υγείας, οι διεθνείς πρακτικές καθώς και τα σχετικά ερευνητικά αποτελέσματα αναδεικνύουν ότι μπορεί να επιτευχθεί μία προληπτική προσέγγιση αυτής με εμφανή αποτελέσματα, μέσω συντονισμένων, διεπιστημονικών παρεμβάσεων σε διάφορα επίπεδα της κοινωνικής σφαίρας καθώς και στους τομείς της υγείας και της εκπαίδευσης.
Στο πλαίσιο της εν λόγω στρατηγικής, η υλοποίηση διασυνδεδεμένων, χαμηλού κόστους, παρεμβάσεων και δράσεων καθώς και η αναμόρφωση μηχανισμών στους τομείς της υγείας, της εκπαίδευσης και της εργασίας, θα διαμορφώσουν ένα συμπαγές και αποτελεσματικό δίχτυ προστασίας των ευάλωτων συνανθρώπων μας, που αναπτύσσουν αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές.
Η συλλογή των στατιστικών δεδομένων και η ακριβής καταγραφή των αυτοκτονιών αποτελεί μείζον ζήτημα για την πρόληψη των αυτοκτονιών καθώς βοηθά στην αναγνώριση των αυτοκαταστροφικών ατόμων, τον εντοπισμό των ομάδων υψηλού κινδύνου για αυτοκτονία, την ανίχνευση των διαφορών μεταξύ των αριθμών των αυτοκτονιών ανά περιοχή και περιφέρεια όπως και τον εντοπισμό πιθανών hotspots (σημείων υψηλής επικινδυνότητας για αυτοκτονία) με απώτερο σκοπό των σχεδιασμό και την ανάπτυξη προληπτικών παρεμβάσεων.
Η σωστή αξιολόγηση του αυτοκτονικού κινδύνου από τους επαγγελματίες υγείας, η έγκαιρη διάγνωση, η κατάλληλη θεραπευτική αντιμετώπιση, η ενημέρωση και οι σωστές κατευθύνσεις προς το οικείο περιβάλλον του ατόμου που βρίσκεται σε κίνδυνο όπως και η εφαρμογή αυτών από τους κοντινούς του ανθρώπους αποτελούν κάποιες από τις πρακτικές που θα μπορούσαν να αποτρέψουν το 95% των αυτοκτονιών.
Γνωρίζουμε πως ο φόβος, η οικονομική ανασφάλεια, η αβεβαιότητα, μπορούν να κινητοποιήσουν αύξηση των συναισθηματικών διαταραχών. Σ’ αυτήν τη βάση, απαιτείται η κατάρτιση ενός στρατηγικού σχεδίου δράσης για την προστασία των πιο ευάλωτων στους άξονες όχι μόνο της πολιτικής της υγείας, αλλά και της κοινωνικής πολιτικής, της οικονομικής της εργασιακής. Το Κέντρο για την Πρόληψη της Αυτοκτονίας έχει αναπτύξει ένα συνολικό στρατηγικό σχεδιασμό, δεδομένου ότι οι κοινωνικοοικονομικές επιπτώσεις της πανδημίας, την επόμενη περίοδο, ενδέχεται να λειτουργήσουν επιβαρυντικά στον ευάλωτο πληθυσμό, με αντίκτυπο στο φάσμα της αυτοκτονικότητας.
Η αυτοκτονία δεν είναι ένα μοιραίο γεγονός.
Το 95% των αυτοκτονιών θα μπορούσε να έχει προληφθεί. |