Ο Χρυσοβαλάντης Αγγελόπουλος ζει στο Μενίδι και εργάζεται σαν οδηγός του Κοι.Σ.Π.Ε Κλίμαξ Plus και στην ανακύκλωση χαρτιού. Μοιράζεται μαζί μας βιωματικά, προβλήματα που αντιμετωπίζει η κοινότητα, από το στίγμα, μέχρι και τις τελευταίες κατηγορίες που προέκυψαν από το θάνατο του μικρού Μάριου ότι οι τσιγγάνοι, είναι «εγκληματίες». Ποια η φιλοσοφία τελικά των Ρομά και πως προκύπτουν οι «ιδιαίτερες» συμπεριφορές τους, χαρακτηριστικό της πολιτισμικής τους κουλτούρας; Αν ο Χρυσοβαλάντης είχε απέναντί του τον Πρωθυπουργό κ. Τσίπρα, τι θα του έλεγε; Ποια βήματα επανένταξης έχουν γίνει και ποιος ο ρόλος της ΚΛΙΜΑΚΑ σε αυτό;
Ας μιλήσουν αναλυτικά τα δικά του λεγόμενα:
«Η παρουσία της ΚΛΙΜΑΚΑ στο Ζεφύρι ξεκίνησε πριν είκοσι χρόνια μέσα σε κοντέινερ και πήρε τη σημερινή της μορφή το 2001 που ξεκίνησε να λειτουργεί το Κέντρο Ημέρας Ζεφυρίου- Μενιδίου.
Οι άνθρωποι εκεί βοηθούν πάρα πολύ. Κάποιος που δε μπορούσε κάποτε να βγάλει βιβλιάριο υγείας για παράδειγμα, πήγαινε εκεί και έβγαζε. Υπάρχει βοήθεια στα δικαιολογητικά, αλλά και παροχή σχετικής συμβουλευτικής για το πώς να κινηθεί κάποιος, όταν κανένας άλλος δεν υπάρχει εκεί.
Οι Ρομά απευθύνονται στο Κέντρο για θέματα όπως εμβόλια, για τα παιδιά τους που μπορεί να είναι άρρωστα, για χαρτιά που τους λείπουν, ταυτότητες κλπ, για φαρμακευτική βοήθεια, ψυχολογική στήριξη και πολλά πολλά άλλα.
Η ΚΛΙΜΑΚΑ έχει παίξει πραγματικά μεγάλο ρόλο στην επανένταξη των Ρομά. Έχει φτιάξει ακόμα και ειδικό σχολείο για να μαθαίνουν γράμματα τα παιδιά.
Ο θάνατος του μικρού Μάριου, υπήρξε η αφορμή των δημοσιογράφων να βγάλουν στην επιφάνεια ζητήματα που αφορούν τα ναρκωτικά και την οπλοκατοχή στις κοινότητες των Ρομά. Λυπάμαι πολύ που το λέω και λυπάμαι ακόμα περισσότερο για τον τραγικό θάνατο που βρήκε ένα μικρό, αθώο παιδί, αλλά έτσι είναι.
Στο Μενίδι δε μένουν μόνο Ρομά, μένουν και Ρωσοπόντιοι και άλλες ομάδες. Η πλάκα είναι πως δεν έχει κανείς αποδεικτικά στοιχεία για το ποιος σκότωσε το παιδί… Πλέον κυκλοφορώ στο Μενίδι και με κοιτούν σα να είμαι εξωγήινος μετά από αυτό. Υπήρχε ανέκαθεν φόβος, αλλά τώρα πια έχει παραγίνει…
Προσωπικά πιστεύω πως πρέπει να αλλάξουν πολλά πράγματα σε ότι αφορά εμάς… Πρέπει να γίνουν παιδικές χαρές να παίζουν τα παιδάκια και να μη ζουν στον κίνδυνο εκεί έξω, να μην τα στέλνουν οι γονείς για ζητιανιά στα φανάρια, να δώσει το κράτος δουλειές, να δώσει άδειες…
Ο τσιγγάνος κάποτε, ασχολιόταν μόνο με το εμπόριο (πατάτες, ντομάτες κλπ). Από τη στιγμή όμως που έρχεσαι εσύ σαν κράτος και μου χώνεις πέντε και δέκα χιλιάδες ευρώ κλήση και μου κόβεις τα πόδια, κατάσχεις και το αγροτικό και το εμπόρευμά μου, εγώ μετά τι θα κάνω;
Έτσι οι τσιγγάνοι αναγκάστηκαν, γιατί το ίδιο το Κράτος τους ανάγκασε να υποκύψουν σε επικίνδυνες συμπεριφορές. Ακούω κάποιους να λένε «Μας προστατεύει το κράτος». Μας προστατεύει, πως; Αναρωτιέμαι…
Τσιγγάνοι υπάρχουν παντού. Σε όλες τις χώρες. Εδώ είμαστε οι πιο υποβαθμισμένοι, στην Ελλάδα.
Αν είχα απέναντί μου τον κ. Τσίπρα θα του ζητούσα να βοηθήσει λίγο περισσότερο τους τσιγγάνους στο θέμα της δουλειάς. Από εκεί ξεκινούν όλα. Αν ο άλλος έχει δουλειά, δε θα κάτσει να ασχοληθεί με τα ναρκωτικά, ή το οτιδήποτε άλλο.
Οι Ρομά δεν ξέρουν να διαχειριστούν την όποια τους «διαφορετικότητα», δεν ξέρουν καν ότι έχουν δικαιώματα. Νομίζουν απλά ότι είναι γύφτοι και τέλος. Στην άκρη… Νιώθουν πως δεν έχουν δικαίωμα στη ζωή, όταν πριν καν γεννηθούν είναι ήδη στο περιθώριο.
Κάπως έτσι μέσα από τον αποκλεισμό, προκύπτει η άρνηση, προκύπτει η παρανομία. «Αφού εσύ κύριε Πρωθυπουργέ, κύριε κράτος, κύριε δήμαρχε μας έχεις … τότε κι εγώ θα πάω να κάνω ότι θέλω και ας με πιάσεις και ας με πας φυλακή και ας με κάνεις ότι θες μετά», αυτή είναι η νοοτροπία. Και το ρίσκο.»
Ευχαριστούμε θερμά τον Χρυσοβαλάντη που μοιράστηκε μαζί μας τις σκέψεις του.
