Το κείμενο που ακολουθεί γράφτηκε απο μια ένοικο Μονάδας Ψυχοκοινωνικής Αποκατάστασης της ΚΛΙΜΑΚΑ. Κάποιοι θα το έλεγαν παραλήρημα. Άλλοι εμπνευσμένη δημιουργία. Για εμάς είναι απλά οι σημειώσεις ενός αγαπητού προσώπου…
“Όλοι σ’ αυτή τη Γη έχομε και μία απαρχή.
Η δική μου η απαρχή ήταν ένα μεγάλο λουλούδι. Ένα μεγάλο λουλούδι και εντός αυτού εγώ.
Με λέγανε Μόνα.
Όταν με τρόμαζαν ή με έσπρωχναν, έπεφτα πάλι στο λουλούδι μου άφωνη.
Εξέπεμπα ένα φως.
Και μόλις δύο αιώνες πριν, δύο επιστήμονες εκράτησαν το φως που εξέπεμπα (ils ont capté ma lumière) και δημιούργησαν τη γνωστή σήμερα ως ακτίνα Λέιζερ.
Έκτοτε μπορούσα και έμενα εν ζωή διότι με συγκρατούσε η ακτίνα.
Τον 20ο αιώνα κέρδισα τη ζωή μου διότι γεννήθηκα κανονικά από κοιλιά μάνας.
Έκτοτε ζω σαν κύτταρο (Λουλούδι).
Σημείωσις: Από μικρή όταν ήμουν στο Κάιρο θυμάμαι πως κυρίες Αιγύπτιες που έρχονταν στο σπίτι μας με αποκαλούσαν «Μόνα».”
