Ό,τι χωράει σε μια πράξη αγάπης. Όταν η φροντίδα παίρνει μορφή,
Χθες στην πλατεία Κεραμεικού, οι φίλοι μας που δοκιμάζονται από την αστεγία απόλαυσαν ένα ζεστό, νηστίσιμο γεύμα. Τους μοιράστηκαν τσουρέκια, κόκκινα αυγά και μια σακούλα με τα δικά τους παπούτσια – σε νούμερα που είχαν επιλέξει οι ίδιοι. Γιατί το αυτονόητο, συχνά είναι πολυτέλεια.Επίσης, μοιράστηκε και το 2ο τεύχος του “Τύπου του Δρόμου”, ενός περιοδικού που γράφεται από τους ίδιους, για τους ίδιους. Μέσα του: οι ιστορίες τους, η φωνή τους. Και μια μεγάλη απουσία…
Το τεύχος ήταν αφιερωμένο στην Άντα Αλαμάνου. Τη δική μας Άντα.
Την Άντα που δεν είναι πια κοντά μας.
Την Άντα που υπήρξε ιδρυτικό μέλος της ΚΛΙΜΑΚΑ και η ψυχή του προγράμματος για τους άστεγους.
Που ήταν πάντα εκεί: δοτική, πρακτική, παρούσα.
Που δεν έδινε απλώς βοήθεια, αλλά νοιάξιμο.
Που πίστευε ότι ο δρόμος δεν είναι σπίτι κανενός.
Σήμερα, που η σιωπή του Μεγάλου Σαββάτου βαραίνει τις καρδιές μας, κρατάμε αυτή την ανάμνηση.
Και συνεχίζουμε. Γιατί υπάρχει ακόμη δρόμος.
Και άνθρωποι.
Καλή Ανάσταση – με πράξεις.
