Το πρόσφατο περιστατικό στην Εύβοια, όπου αστυνομικός εκμυστηρεύτηκε σε γιατρό ότι αντιμετωπίζει σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα και έχει αυτοκτονικές σκέψεις, καταδεικνύει τη σπουδαιότητα της έγκαιρης ανίχνευσης και της άμεσης ενεργοποίησης προστατευτικών μηχανισμών.
Η κινητοποίηση της ιατρικής και αστυνομικής κοινότητας, η αξιολόγηση της ψυχικής του κατάστασης και η προσωρινή απόσυρση του υπηρεσιακού του όπλου συνιστούν θετικά βήματα, τα οποία ευθυγραμμίζονται με διεθνείς κατευθύνσεις πρόληψης της αυτοκτονίας.
Μπράβο στον αστυνομικό που ζήτησε βοήθεια για τις αυτοκαταστροφικές σκέψεις του. Έκανε ένα γενναίο βήμα, ένα βήμα ζωής, ξεκινώντας μια θεραπευτική διεργασία που, όπως συχνά συμβαίνει, θα οδηγήσει στην άρση των σκέψεων αυτών και στην επανεύρεση της πρότερης ψυχικής του κατάστασης.
Η κατάθλιψη είναι μια χρόνια, αλλά αντιμετωπίσιμη νόσος. Επηρεάζει εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, συχνά αθόρυβα. Με την κατάλληλη προσέγγιση και παρακολούθηση, η πορεία μπορεί να είναι απολύτως θετική.
Δεν υπάρχει κανένας λόγος για αρνητική δημοσιότητα ή τιμωρητική προσέγγιση σε έναν άνθρωπο που έτυχε να βιώσει μία τέτοια δυσκολία.
Αντιθέτως, τέτοια περιστατικά αναδεικνύουν τη σημασία της έγκαιρης αναγνώρισης των ψυχικών δυσκολιών, της προστασίας της ζωής και της στήριξης, όχι του στιγματισμού.
Η προσωρινή απόσυρση του υπηρεσιακού όπλου, στο πλαίσιο της πρόληψης, είναι μια ενέργεια φροντίδας — και όχι κύρωσης. Όταν γίνεται με σεβασμό και σωστή ενημέρωση, εντάσσεται σε διεθνώς αναγνωρισμένα πρωτόκολλα πρόληψης της αυτοκτονίας. Ας μην ξεχνάμε ότι πολλοί συνάνθρωποί μας, ακόμη και μέσα από επαγγέλματα υψηλής ευθύνης, όπως αυτό των σωμάτων ασφαλείας, μπορεί να βρεθούν σε παρόμοια ψυχολογική κατάσταση.
Το ουσιαστικό είναι η πορεία του ατόμου από εδώ και πέρα και η ευθύνη των επαγγελματιών ψυχικής υγείας να αξιολογήσουν με επιστημονικά κριτήρια τα επόμενα βήματα, χωρίς τιμωρητικές ή επικοινωνιακά «επίκαιρες» προσεγγίσεις.
Οι περισσότερες απόπειρες αυτοκτονίας συμβαίνουν κατά τη διάρκεια βραχέων αυτοκτονικών κρίσεων. Η άμεση παρέμβαση και η αποτελεσματική υποστήριξη μπορούν να λειτουργήσουν ως καταλύτες επαναφοράς του ατόμου στη λειτουργικότητά του.
Σε αυτό το πλαίσιο, η δυνατότητα επαναξιολόγησης της κατάστασης και η πιθανή επαναφορά στην οπλοφορία, εφόσον το επιτρέπει η ψυχική κατάσταση του ατόμου, δεν θα πρέπει να αποκλείεται.
Αντιθέτως, η προοπτική της αποκατάστασης του επαγγελματικού του ρόλου μπορεί να λειτουργήσει ενισχυτικά στην αυτοεκτίμηση, την επανένταξη και την αίσθηση νοήματος.
Ο στόχος δεν είναι η αποδόμηση, αλλά η αποκατάσταση — η επιστροφή στη λειτουργικότητα και το νόημα. Η αναγνώριση του ανθρώπινου προσώπου πίσω από τη στολή είναι δείγμα πολιτισμού και προόδου.
