Η αυτοκτονία του 18χρονου μαθητή στη Νέα Αγχίαλο, την ημέρα της 25ης Μαρτίου, αποτελεί μια τραγική υπενθύμιση της ανάγκης για μια συνεκτική και διαρκή πολιτική πρόληψης της αυτοκτονίας, ιδιαίτερα σε άτομα που εμφανίζουν ψυχική ευαλωτότητα. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, ο νεαρός βρισκόταν στο φάσμα του αυτισμού και είχε βιώσει κοινωνική απομόνωση, παράγοντες που σε συνδυασμό με ενδεχόμενες ψυχικές δυσκολίες, ενισχύουν σημαντικά τον κίνδυνο εμφάνισης αυτοκαταστροφικών συμπεριφορών.
Ως Κέντρο Ημέρας για την Πρόληψη της Αυτοκτονίας, επισημαίνουμε τη σημασία της πρόληψης όχι μόνο μέσω άμεσων παρεμβάσεων σε στιγμές κρίσης, αλλά και μέσω έγκαιρης αναγνώρισης ψυχικών δυσκολιών. Στο πλαίσιο αυτό, το Κέντρο προσφέρει υπηρεσίες όπως ο προσυμπτωματικός έλεγχος, ένα καινοτόμο εργαλείο ανίχνευσης ψυχικής ευαλωτότητας. Η αξιοποίηση γενετικών, οικογενειακών και νευροεπιστημονικών δεδομένων επιτρέπει την πρώιμη κατανόηση προδιαθέσεων και τη διαμόρφωση εξατομικευμένων παρεμβάσεων πρόληψης.
Σε περιπτώσεις όπου η κρίση έχει ήδη εκδηλωθεί, η άμεση υποστήριξη καθίσταται κρίσιμη. Η 24ωρη Γραμμή Παρέμβασης για την Αυτοκτονία – 1018, στελεχωμένη από επαγγελματίες ψυχικής υγείας, παρέχει στήριξη σε άτομα που βρίσκονται σε κίνδυνο, εφαρμόζοντας τεκμηριωμένες προσεγγίσεις που προσφέρουν ένα ασφαλές και υποστηρικτικό πλαίσιο παρέμβασης.
Η πρόληψη, ωστόσο, δεν περιορίζεται στην αποτροπή ενός τραγικού γεγονότος. Ιδιαίτερη βαρύτητα πρέπει να δοθεί και στη στήριξη των επιζώντων της αυτοκτονίας – των συγγενών και οικείων του ατόμου που έχασαν με αυτόν τον τρόπο τη ζωή του. Οι άνθρωποι αυτοί βιώνουν πολύπλοκα και συχνά αμφίθυμα συναισθήματα πένθους, ενοχής και στιγματισμού και χρειάζονται εξειδικευμένη υποστήριξη. Το Κέντρο Ημέρας της ΚΛΙΜΑΚΑ παρέχει υπηρεσίες φροντίδας στους επιζώντες, προσφέροντας ένα ασφαλές περιβάλλον για την επεξεργασία της απώλειας και την αποκατάσταση της ψυχικής τους ισορροπίας.
Στο ίδιο πλαίσιο, η ψυχολογική αυτοψία που εφαρμόζεται από το Κέντρο, συνιστά ένα πολύτιμο εργαλείο πρόληψης. Μέσα από τη διερεύνηση των παραγόντων που προηγήθηκαν του θανάτου, με τη συμμετοχή συγγενών, επαγγελματιών και προσώπων από το περιβάλλον του εκλιπόντος, καταγράφονται κρίσιμες πληροφορίες που μπορούν να οδηγήσουν σε βελτίωση των προληπτικών παρεμβάσεων για το μέλλον.
Η απώλεια ενός νέου ανθρώπου δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ως μεμονωμένο περιστατικό. Οφείλει να αποτελέσει αφετηρία ουσιαστικού αναστοχασμού και συλλογικής κινητοποίησης. Η πρόληψη της αυτοκτονίας προϋποθέτει τη συνεργασία όλων των εμπλεκόμενων φορέων – της εκπαιδευτικής κοινότητας, των επαγγελματιών ψυχικής υγείας, των οικογενειών και της πολιτείας – με στόχο τη δημιουργία ψυχοκοινωνικά υγιών και «επιγενετικά» προστατευτικών περιβαλλόντων, που ενισχύουν τη σύνδεση, την κατανόηση και τη φροντίδα, ιδίως για τα νεότερα και πιο ευάλωτα μέλη της κοινωνίας.
