Σύμφωνα με τα στοιχεία του Παρατηρητηρίου Αυτοκτονιών του Κέντρου Ημέρας για την Πρόληψη της Αυτοκτονίας, από το 2012 μέχρι και σήμερα (19/8/2020) τουλάχιστον 65 άτομα έχουν χάσει την ζωή τους σε τοποθεσίες υψηλής επικινδυνότητας (suicide hotspots). Τελευταίο περιστατικό αποτελεί η αυτοκτονία μιας 69χρονης γυναίκας στα Ενετικά Τείχη του Ηρακλείου Κρήτης. Επισημαίνεται ότι στο συγκεκριμένο σημείο έχουν βάλει τέλος στην ζωή τους έως τώρα τουλάχιστον 7 άνθρωποι κατά τα τελευταία δύο χρόνια ενώ από το 2012 έως και σήμερα, ο Ισθμός της Κορίνθου αποτελεί το σημείο που συγκεντρώνεται ο υψηλότερος αριθμός αυτοκτονιών. Παρά τα επανειλημμένα αιτήματα του Κέντρου Ημέρας για την Πρόληψη της Αυτοκτονίας για την υιοθέτηση συγκεκριμένων προληπτικών παρεμβάσεων, δεδομένων για τις περισσότερες χώρες της Ευρώπης, και την πρόθεσή του να συνεισφέρει στις απαραίτητες διαδικασίες, εντούτοις, ακόμη, τέτοιοι άδικοι και πρόωροι θάνατοι συνεχίζουν να συμβαίνουν. Οι αντιστάσεις από τους αρμόδιους φορείς παραμένουν επικαλούμενοι συχνά ζητήματα αισθητικής ή υψηλού κόστους. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο αριθμός αυτός είναι ενδεικτικός και αποτυπώνει μόνο μία μεμονωμένη διάσταση και όχι την συνολική εικόνα του ζητήματος καθώς δεν περιλαμβάνει τις πολυάριθμες απόπειρες αυτοκτονίας για τις οποίες πληροφορούμαστε συχνά στο Κέντρο Ημέρας.
Ως τοποθεσία υψηλού κινδύνου για αυτοκτονία (suicide hotspot) ορίζεται μία συγκεκριμένη τοποθεσία η οποία είναι προσιτή και προσβάσιμη από το κοινό και χρησιμοποιείται ως τόπος αυτοκτονίας. Τέτοιου είδους τοποθεσίες μπορούν να αποτελέσουν οι γέφυρες, τα ψηλά κτίρια, οι γκρεμοί, οι αγροτικές ή απομονωμένες τοποθεσίες και οποιαδήποτε άλλη τοποθεσία πληροί τα παραπάνω χαρακτηριστικά. Δεν υπάρχει κάποια συμφωνία ως προς τον ορισμό ενός συγκεκριμένου αριθμού αυτοκτονιών για να χαρακτηριστεί μία τοποθεσία ως «hotspot» ωστόσο περισσότερες από μία αυτοκτονίες σε μία συγκεκριμένη τοποθεσία ανεξάρτητα από οποιαδήποτε περίοδο πρέπει να εγείρει προβληματισμούς και υποδηλώνει πως «παρέχει» τα μέσα για την εκπλήρωση της αυτοκτονίας.
Ο περιορισμός της πρόσβασης σε θανατηφόρα μέσα αναδεικνύεται από την διεθνή βιβλιογραφία ως ισχυρή στρατηγική πρόληψης της αυτοκτονίας με ενδείξεις υψηλής αποτελεσματικότητας. Παρεμβάσεις όπως η εγκατάσταση φυσικών εμποδίων (π.χ. τοποθέτηση φραγμάτων) σε σημεία όπως οι γέφυρες, η τοποθέτηση πινακίδων με αναφορά σε τηλεφωνικές γραμμές άμεσης βοήθειας (όπως η 24ωρη τηλεφωνική Γραμμή Παρέμβασης για την Αυτοκτονία 1018) η παρουσία εκπαιδευμένου προσωπικού ασφαλείας ή ομάδων περιπολίας (κατάλληλα εκπαιδευμένοι και καταρτισμένοι άνθρωποι που θα περιπολούν την περιοχή ανά τακτά χρονικά διαστήματα) και η τοποθέτηση καμερών παρακολούθησης με σκοπό την ενθάρρυνση των ανθρώπων που σκέφτονται την αυτοκτονία να αναζητήσουν βοήθεια αποτελούν, μέτρα χαμηλού κόστους που θα μπορούσαν να αποβούν καίρια για την προστασία της ζωής ευάλωτων συνανθρώπων μας. Ευρήματα μελετών δείχνουν πως η συγκεκριμένη πρακτική δεν οδηγεί τα άτομα στην αναζήτηση εναλλακτικής τοποθεσίας όπως πιθανότατα θα επικρατούσε στην κοινή αντίληψη ή στην ανεύρεση διαφορετικής μεθόδου. Αντίθετα, μπορεί να λειτουργήσει ως κίνητρο για επανεξέταση των ενεργειών που εμπλέκονται με την πρόθεση για αυτοκτονία.
Η πρόληψη της αυτοκτονίας απαιτεί την συμμετοχή όλων μας. Στον άξονα αυτό, το Κέντρο Ημέρας για την Πρόληψη της Αυτοκτονίας είναι έτοιμο να συνεργαστεί με την τοπική αυτοδιοίκηση και τις αρμόδιες υπηρεσίες προς αυτήν την κατεύθυνση. Ας δώσουμε την ευκαιρία στους ανθρώπους που έχουν ανάγκη την ευκαιρία να ζήσουν σε ένα πλαίσιο ψυχικής υγείας και αξιοπρέπειας.
