19 χρόνια πριν και πιο συγκεκριμένα το έτος 1998, η 22η Οκτώβρη καθιερώθηκε ως η Παγκόσμια Ημέρα για τον Τραυλισμό με πρωτοβουλία του καλιφορνέζου ακτιβιστή Μάικλ Σούγκαρμαν. Με αφορμή τον εορτασμό αυτής της ημέρας οργανώσεις για την κατανόηση και θεραπεία του τραυλισμού ανά τον κόσμο διοργανώνουν εκδηλώσεις που έχουν ως στόχο την ευαισθητοποίηση και ενημέρωση τόσο του κοινού όσο και των επαγγελματιών υγείας για το σύνθετο αυτό θέμα.
Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας ο τραυλισμός συνιστά μία διαταραχή στην ροή της ομιλίας η οποία χαρακτηρίζεται από επαναλαμβανόμενα κολλήματα (θα-θα-θα-θάλασσα), επιμηκύνσεις ήχων (θθθθθάλασσα) στην αρχή, ή στην μέση της λέξης αλλά και μη φυσιολογική διακοπή (χωρίς ήχο) ήχων και συλλαβών. Συχνά η προσπάθεια για ομιλία συνοδεύεται από αντανακλαστικές συσπάσεις του προσώπου, ή του σώματος και σε ορισμένες περιπτώσεις από απώλεια βλεμματικής επαφής και απώλεια ελέγχου του ρυθμού της αναπνοής.
Υπολογίζεται ότι περίπου 70 εκατομμύρια άνθρωποι πάσχουν από τραυλισμό, το οποίο συνεπάγεται το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού. Περίπου το 5% όλων των παιδιών προσχολικής ηλικίας θα διανύσει μία περίοδο τραυλισμού που θα διαρκέσει περίπου 6 μήνες. Για την πλειοψηφία, η κατάσταση αυτή είναι προσωρινή και θα ξεπεραστεί έως τα τέλη της παιδικής ηλικίας ωστόσο περίπου το 1/3 αν δεν λάβει έγκαιρα κάποια βοήθεια, κινδυνεύει να αναπτύξει τραυλισμό και στην ενήλικη ζωή του. Αυτή η μορφή τραυλισμού ονομάζεται εξελικτικός τραυλισμός και η έναρξή του ορίζεται στην πρώιμη παιδική ηλικία των 30 με 36 μηνών. Ωστόσο, υπάρχει περίπτωση να εμφανιστεί εντελώς ξαφνικά στην ενήλικη ζωή του ατόμου. Σε αυτήν την περίπτωση κάνουμε λόγο για επίκτητο τραυλισμό ο οποίος μπορεί θεωρητικά να παρουσιαστεί σε οποιαδήποτε ηλικία και συνήθως έχει νευρολογική ή ψυχογενή αιτιολογία. Οι λόγοι για τους οποίους εμφανίζεται ο τραυλισμός είναι σύνθετοι και εντοπίζονται σε γενετικό, αναπτυξιακό, νευροφυσιολογικό και ψυχολογικό επίπεδο.
Σε κάθε περίπτωση ο καλύτερος τρόπος πρόληψης είναι η έγκυρη και έγκαιρη παρέμβαση. Η λογοθεραπευτική αξιολόγηση όπως και η κατάλληλη θεραπεία στα παιδιά προ-σχολικής και σχολικής ηλικίας, τους εφήβους και τους ενήλικους μπορούν να αποτρέψουν την εδραίωση του τραυλισμού και τις ψυχολογικές και συναισθηματικές συνέπειες που αυτός μπορεί να επιφέρει στην ζωή των ατόμων. Επιπρόσθετα, άλλες θεραπευτικές προσεγγίσεις όπως είναι η ατομική και ομαδική ψυχοθεραπεία, η χοροθεραπεία και το θεατρικό παιχνίδι φαίνεται να είναι επίσης αποτελεσματικές στην βελτίωση των συμπτωμάτων.
Το να μιλάμε ανοιχτά για τον τραυλισμό αποτελεί από μόνο του μία θεραπευτική διαδικασία η οποία μακροπρόθεσμα συμβάλλει αφενός στον περιορισμό του στίγματος και αφετέρου στην ενθάρρυνση όλο και περισσότερων ανθρώπων να αναζητήσουν βοήθεια και θεραπεία.
