Όπως δημοσιεύτηκε στην lifo.gr
Σημαντική αύξηση στην αναζήτηση ψυχολογικής υποστήριξης κατά το χρονικό διάστημα ισχύος των περιοριστικών μέτρων τύπου lockdown διαπιστώνει με βάση τα διαθέσιμα στοιχεία η ΜΚΟ Κλίμακα.
«Υπάρχει αισθητή αύξηση, του αριθμού κλήσεων στην Γραμμή Παρέμβασης για την Αυτοκτονία 1018 της ΜΚΟ Κλίμακα. Στο 1018 την 24ωρη Γραμμή Παρέμβασης για την Αυτοκτονία, το 2020, απαντήθηκαν 24.883 κλήσεις» εξηγεί στο LIFO.gr, ο Κυριάκος Κατσαδώρος, ψυχίατρος, Επιστημονικός Διευθυντής της Κλίμακα και του Κέντρου για την Πρόληψη της Αυτοκτονίας & 24ωρη Γραμμή Παρέμβασης για την Αυτοκτονία – 1018.
Σύμφωνα με τα στοιχεία, η πλειοψηφία των καλούντων ήταν γυναίκες και οι ηλικιακές ομάδες από τις οποίες λήφθηκαν οι περισσότερες κλήσεις ήταν από ανθρώπους παραγωγικής ηλικίας –50 έως 59 ετών– ενώ ακολουθούν μικρότερες ηλικίες 20 έως 29 ετών. Οι πιο συχνοί αναφερόμενοι λόγοι κλήσης στη γραμμή αφορούν την επιδείνωση προϋπάρχοντων ψυχοπαθολογικών εκδηλώσεων (π.χ. διαταραχές της διάθεσης, αγχώδεις διαταραχές), την ύπαρξη σοβαρής σωματικής νόσου ή αναπηρίας, τη δυσκολία πρόσβασης σε πηγές βοήθειας και συνηθισμένους εκλυτικούς παράγοντες όπως η απώλεια ή ενδοοικογενειακά ζητήματα.
«Θα πρέπει να σημειωθεί ότι λόγω της τρέχουσας κατάστασης και εξαιτίας πληθώρας παραπομπών καλούντων από διάφορες πηγές, πολλές φορές το αίτημα των καλούντων δεν εντάσσεται στο φάσμα της αυτοκτονικότητας» διευκρινίζει ο κ. Κατσαδώρος.
Όπως σε όλες τις κρίσεις, πόσο μάλλον σήμερα, οι άνθρωποι πιέζονται ψυχικά και είναι λογικό να αναζητούν τη βοήθεια ειδικών. Εδώ και ένα χρόνο προκαλείται ανασφάλεια από την αβεβαιότητα για το μέλλον, από τη νέα πραγματικότητα, τις σχετικές ειδήσεις και τις αιφνίδιες, πολλαπλές αλλαγές στην καθημερινότητα, που σχετίζονται με την τηλεργασία και την τηλεκπαίδευση, τους περιορισμούς στη μετακίνηση, την αναγκαστική χρήση μάσκας κι άλλα.
Όπως επισημαίνει, η πανδημία θα μπορούσε να παρομοιαστεί με μία δυναμική διεργασία ως ένα φαινόμενο που εξελίσσεται. «Σε αυτήν τη βάση ήρθαμε αντιμέτωποι/ες με κάτι σχεδόν άγνωστο, βιώσαμε τις διάφορες πτυχές του και τώρα, ενδεχομένως βρισκόμαστε σε ένα σημείο αυτής της διαδρομής, που δε γνωρίζουμε με βεβαιότητα πού θα οδηγήσει, έχοντας ως μοναδικό γνώμονα τις οδηγίες και τις προτάσεις της παγκόσμιας επιστημονικής κοινότητας, γνωρίζοντας ταυτόχρονα ότι τα νερά στα οποία πλέουμε είναι αχαρτογράφητα.
Ωστόσο, αυτό το οποίο μας είναι εν μέρει γνωστό είναι οι συναισθηματικές αντιδράσεις πολλών συνανθρώπων μας οι οποίοι βρίσκονται εγκλωβισμένοι στα προβλήματα που δημιουργεί η πανδημία και οι πολιτικές γύρω από αυτήν. Γνωρίζουμε πως ο φόβος, η οικονομική ανασφάλεια, η αβεβαιότητα, μπορούν να κινητοποιήσουν αύξηση των συναισθηματικών διαταραχών».
Ο κ. Κατσαδώρος κρούει τον κώδωνα του κινδύνου και για τις παρεμβάσεις που πρέπει να γίνουν με γνώμονα την ψυχική υγεία εν μέσω πανδημίας. Ο ίδιος δηλώνει στο LIFO.gr ότι απαιτείται η κατάρτιση ενός στρατηγικού σχεδίου δράσης για την προστασία των πιο ευάλωτων στους άξονες όχι μόνο της πολιτικής της υγείας, αλλά και της κοινωνικής πολιτικής, της οικονομικής της εργασιακής.
Η Επιστημονική Ομάδα του Κέντρου για την Πρόληψη της Αυτοκτονίας καλείται, παράλληλα, να υποστηρίξει επιστημονικά επαγγελματίες ψυχικής υγείας, οι οποίοι αντίστοιχα, δεδομένων των συνθηκών, καλούνται να ανταποκριθούν σε ίσως όχι τόσο οικείες γι’ αυτούς/ες καταστάσεις.
«Πρέπει να γίνει μία ιδιαίτερη αναφορά στους συγγενείς και οικείους των περισσότερων από 7.000 ατόμων που έχασαν τη ζωή τους από την Covid-19 μέχρι σήμερα, δεδομένου ότι η διαδικασία του πένθους επιβαρύνεται από την αδυναμία αποχαιρετισμού του νεκρού. Αυτοί/ες οι “επιζώντες/ώσες”, που εκτιμάται ότι είναι πλέον των 25.000 ατόμων, θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα, εφόσον υπάρχει αυτή η ανάγκη, να λάβουν εξειδικευμένη υποστήριξη προκειμένου να διαχειριστούν την πρόκληση αυτού του θρήνου και της διαδικασίας πένθους» προσθέτει.
«Η αυτοκτονία είναι ένα πολυπαραγοντικό ζήτημα με πολλαπλές αιτίες και για αυτό τον λόγο κρίνεται αναγκαία η αποφυγή οποιασδήποτε συσχέτισης της αυτοκτονίας αποκλειστικά με την πανδημία. Οποιαδήποτε αναφορά σε άμεση σύνδεση της πανδημίας με την αυτοκτονία θα μπορούσε να θεωρηθεί εσφαλμένη και να απλοποιήσει υπερβολικά ένα τέτοιο πολυδιάστατο ζήτημα» καταλήγει ο κ. Κατσαδώρος.
