Δεδομένων των περιστατικών αυτοκτονιών ψυχικά πασχόντων σε συνέχεια νοσηλείας τους είτε ακόμη και εντός δημόσιων μονάδων υγείας, επισημαίνουμε για ακόμη μία φορά την αναγκαιότητα διερεύνησης αυτών και την κρισιμότητα της ανάδειξης εκείνων των μέτρων και διαδικασιών που θα μπορούσαν να έχουν λειτουργήσει άμεσα προληπτικά και αποτρεπτικά.
Έχοντας πολλαπλά τονίσει ότι η αυτοκτονία μέσα σε ένα νοσοκομείο, αποτελεί ένα σοβαρά προβληματικό γεγονός για την ιατρική κοινότητα και τους ευρύτερους συντελεστές του συστήματος υγείας, πιστεύουμε πως η πρόληψη της αυτοκτονίας θα έπρεπε να αποτελεί κύριο καθήκον των μονάδων υγείας και των νοσηλευτικών ιδρυμάτων.
Μόλις πριν λίγο καιρό έγινε γνωστή η αυτοκτονία 40χρονου, που νοσηλευόταν στην παθολογική κλινική του Γενικού Νοσοκομείου Σερρών. Ο συγκεκριμένος αυτόχειρας θεωρητικά βρισκόταν σε ένα καθεστώς διασφάλισης της ιατρικής του παρακολούθησης, το οποίο, όμως όπως αποδείχθηκε, δεν ήταν επαρκές.
Το εν λόγω περιστατικό έρχεται να προστεθεί στη λίστα αυτού του είδους των συμβάντων και σε συνέχεια της αυτοκτονίας, προ ημερών, ενοίκου ιδιωτικής ψυχιατρικής κλινικής στη Βόρειο Ελλάδα. Η κλινική εικόνα του συγκεκριμένου αυτόχειρα θεωρήθηκε βελτιωμένη κατά τη νοσηλεία του και γι’ αυτό άλλωστε, ο θεράπων ιατρός γνωμάτευσε, ότι δύναται να λάβει τριήμερη άδεια.
Ιδιαίτερη δημοσιότητα δόθηκε στην αυτοκτονία του 45χρονου σε χωριό του Νομού Ξάνθης, ο οποίος αφού σκότωσε την κόρη του, αυτοκτόνησε. Σύμφωνα με πληροφορίες, επίσης, είχε άδεια από ψυχιατρική κλινική, όπου και νοσηλευόταν.
Πριν λίγους μήνες 67χρονος αυτοκτόνησε, πηδώντας από το παράθυρο του 6ου ορόφου του νοσοκομείου Αγία Όλγα, στο οποίο είχε εισαχθεί για νοσηλεία λίγες ημέρες νωρίτερα, ενώ σύμφωνα με δηλώσεις του αδερφού του ο αυτόχειρας είχε προηγουμένως νοσηλευτεί για 41 ημέρες στο Δρομοκαΐτειο.
Τα αναφερόμενα περιστατικά είναι μόνο μερικά από τα πιο πρόσφατα και αναδεικνύουν, ξανά, την απουσία ασφαλών μέτρων και υπηρεσιών στον τομέα της πρόληψης της αυτοκτονίας, πόσο μάλλον σε δομές, όπου πρωταρχικό μέλημα καθίσταται η διασφάλιση της προστασίας της ανθρώπινης ζωής. Η υιοθέτηση βασικών μέτρων και στρατηγικών χαμηλού κόστους στο πεδίο της πρόληψης της αυτοκτονίας, ιδιαίτερα εντός νοσηλευτικών ιδρυμάτων, δύναται να έχει σημαντικά σωτήρια αποτελέσματα.
Είναι σαφές, σύμφωνα και με την επιστημονική μας γνώση και εμπειρία, ότι υπάρχουν αποτελεσματικές παρεμβάσεις, οι οποίες μπορούν να λειτουργήσουν καταλυτικά στην αύξηση του επιπέδου ασφάλειας των μονάδων υγείας και στην πρόληψη της αυτοκτονίας νοσηλευομένων ασθενών, μέσω της διαμόρφωσης ειδικών συνθηκών νοσηλείας καθώς και τη σχετική εκπαίδευση του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού.
Η αυτοκτονία δεν είναι ένα μοιραίο γεγονός, μπορεί να προληφθεί. Σε αυτή τη βάση και με σαφή συναίσθηση της ευθύνης των ειδικών, των αρχών και τελικά, της κοινωνίας, απαιτείται η ανάληψη συγκεκριμένων πρωτοβουλιών για την υλοποίηση καίριων και ουσιαστικών παρεμβάσεων προστασίας της ανθρώπινης ζωής.
Γραμμή Παρέμβασης για την Αυτοκτονία, 1018 Κλίμακα
Με την υποστήριξη του Υπουργείου Υγείας
