Σε πρόσφατο δημοσίευμα της η γερμανική εφημερίδα Süddeutsche Zeitung, σημειώνει πως «Η Αθήνα είναι η μοναδική ευρωπαϊκή πρωτεύουσα που δεν διαθέτει ένα κανονικό τζαμί, παρά το ότι στην Αττική ζουν 200 έως 300.000 μουσουλμάνοι».
Αναφέρει πως τα τελευταία σχεδόν 200 χρόνια, (από τότε δηλαδή που οι Έλληνες απελευθερώθηκαν από τον οθωμανικό ζυγό) στην Αθήνα δεν χτίστηκε πλέον κανένα τζαμί.
«Όλες οι προσπάθειες για την ανέγερση ενός τεμένους αποτύγχαναν. Οι ιστορικές ευαισθησίες ήταν έντονες. Η δυσπιστία έναντι των Τούρκων και κατ’ επέκταση έναντι όλων των μουσουλμάνων, ήταν βαθιά. Την πιο λυσσαλέα αντίσταση προέβαλλε η ορθόδοξη εκκλησία.
Η καμπή ήρθε το 2006, μετά και από πιέσεις της ΕΕ. Το κοινοβούλιο πήρε την απόφαση. Οι μουσουλμάνοι της Αθήνας θα αποκτούσαν το τζαμί τους. Αυτά το 2006. Το τζαμί στον Βοτανικό όμως έχει μόνο θεμελιωθεί. Η ανέγερση καθυστερεί για χίλιους δυο λόγους.
Σήμερα λειτουργούν στην Αθήνα πάνω από 100 ανεπίσημα τζαμιά σε υπόγεια και πίσω αυλές».
Η πληθυσμιακή ομάδα των Ελλήνων Μουσουλμάνων, προέρχεται στην πλειοψηφία της από την περιοχή της Θράκης, ενώ η κοινότητα της Αθήνας διαμορφώθηκε μέσα από μια μακρόχρονη διαδικασία εσωτερικής μετανάστευσης, η οποία και συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Το Διαπολιτισμικό Κέντρο Ημέρας «ΔΙΠΥΛΟΝ» της ΚΛΙΜΑΚΑ, λειτουργεί από το 2001 και είναι μια μονάδα που παρέχει υπηρεσίες πρόληψης, αντιμετώπισης και αποκατάστασης προβλημάτων ψυχικής υγείας στην κοινότητα.
Η κ. Πελαγία Μύρτου, κοινωνική διαμεσολαβήτρια του Κέντρου Ημέρας «Δίπυλον», τοποθετείται επι του ζητήματος:
«Το Κέντρο Ημέρας για τους Έλληνες Μουσουλμάνους «Δίπυλον», ξεκίνησε να λειτουργεί πριν δεκαέξι χρόνια. Τα πρώτα τρία χρόνια λειτουργίας του, κάναμε πολλές προσπάθειες προκειμένου να δημιουργηθεί επίσημος χώρος προσευχής, δηλαδή τζαμί.
Αφού οι προσπάθειές μας αυτές, βρίσκανε διαρκώς εμπόδια, σταματήσαμε. Στη συνέχεια επιχειρήσαμε κι άλλες μετά από εφτά με οχτώ χρόνια, όταν ξεκινήσαμε μέσω του Κέντρου Ημέρας να δεχόμαστε επισκέπτες μουσουλμάνους άλλων εθνικοτήτων.
Μάλιστα, είχαμε σκεφτεί να κάνουμε ένα χώρο στην ΚΛΙΜΑΚΑ για χώρο προσευχής, ωστόσο υπήρχαν κάποιες τεχνικές λεπτομέρειες που δε μας άφηναν να το επιχειρήσουμε αυτό.
Η αλήθεια είναι πως, δεν είναι ο «κανόνας» να κάνει την προσευχή του ο μουσουλμάνος σε συγκεκριμένο χώρο. Όποιος θέλει, μπορεί να την κάνει ακόμα και σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου για παράδειγμα…
Θεωρώ πως αν η κοινότητα των Ελλήνων Μουσουλμάνων ήθελε να χτιστεί πραγματικά τζαμί, τότε αυτό θα είχε γίνει. Θα είχε βρεθεί λύση…
Αυτό όμως δε σημαίνει πως δε θα ήταν καλό να υπάρχει τζαμί. Μη ξεχνάμε το άρθρο του Συντάγματος περί ανεξιθρησκίας…»
To 13ο άρθρο λοιπόν του Συντάγματος, παράγραφος 1 και 2 χαρακτηριστικά υπογραμμίζουν:
- H ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης είναι απαραβίαστη. H απόλαυση των ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων δεν εξαρτάται από τις θρησκευτικές πεποιθήσεις καθενός.
- Kάθε γνωστή θρησκεία είναι ελεύθερη και τα σχετικά με τη λατρεία της τελούνται ανεμπόδιστα υπό την προστασία των νόμων. H άσκηση της λατρείας δεν επιτρέπεται να προσβάλλει τη δημόσια τάξη ή τα χρηστά ήθη. O προσηλυτισμός απαγορεύεται.
«Κάθε γνωστή θρησκεία είναι ελεύθερη και τα σχετικά με τη λατρεία της τελούνται ανεμπόδιστα υπό την προστασία των νόμων…», ωστόσο η Αθήνα παραμένει η μοναδική ευρωπαϊκή πρωτεύουσα που δεν διαθέτει μουσουλμανικό τέμενος, την ίδια στιγμή που η έκφραση των θρησκευτικών πεποιθήσεων, αποτελεί ατομικό και κοινωνικό δικαίωμα.
Την ίδια στιγμή όπου στην Αθήνα του 2017, δε ζουν μόνο Έλληνες Μουσουλμάνοι, αλλά διαμένουν τόσες χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες και έχουν το δικαίωμα της έκφρασης της θρησκευτικής τους συνείδησης.
Την ίδια στιγμή όπου ακόμα και απλοί τουρίστες που την επισκέπτονται, δεν έχουν ένα χώρο προσευχής, ο οποίος όχι μόνο καθόλα νόμιμος είναι, αλλά αποτελεί και αδιαμφισβήτητο δικαίωμα να υπάρχει.
Ο λόγος της δημιουργίας και ύπαρξης τζαμιού, είναι καθόλα ουσιαστικός και άμεσος λοιπόν: Εκατοντάδες χιλιάδες μουσουλμάνοι συνάνθρωποί μας, αναγκάζονται να ασκούν, όπως όπως τα λατρευτικά τους καθήκοντα σε «αυτοσχέδια» τζαμιά που λειτουργούν σε διαμερίσματα, υπαίθριους χώρους, ή όπου αλλού…
Κατά πόσο λοιπόν η Αθήνα διασφαλίζει το δικαίωμα της θρησκευτικής έκφρασης; Γιατί διαρκώς συναντώνται εμπόδια, για τη δημιουργία μουσουλμανικού τεμένους; Γιατί οι όποιες ενέργειες και διαδικασίες παραμένουν ημιτελείς, ενώ κατά τα άλλα είναι κατοχυρωμένες από το ίδιο το Σύνταγμα, ενώ το ζήτημα έχει τεθεί επί τάπητος εδώ και δεκαετίες και έχει συζητηθεί έντονα δημοσίως με το νομοθετικό πλαίσιο να είναι ψηφισμένο ήδη από το 2006;
