Η σημερινή μέρα είναι πολύ δύσκολη για την ΚΛΙΜΑΚΑ, καθώς αποχαιρετάμε έναν πολύ δικό μας άνθρωπο, ένα από τα παλιότερα μέλη της οικογένειας της ΚΛΙΜΑΚΑ, την Άντα Αλαμάνου. Η Άντα δεν ήταν μόνο ένα από τα ιδρυτικά μέλη της ΚΛΙΜΑΚΑ και επί χρόνια Υπεύθυνη των Υπηρεσιών Στήριξης Αστέγων, αλλά υπήρξε η καρδιά του φορέα από την εποχή ακόμη που η ιδέα της ΚΛΙΜΑΚΑ ήταν στα σπάργανα.
Η δική μας Άντα δεν ήταν ένας συνηθισμένος άνθρωπος.
Όσοι και όσες είχαμε τη χαρά να τη γνωρίσουμε μπορούμε, να βεβαιώσουμε με κάθε τρόπο το πείσμα και την αποφασιστικότητά της, την προσήλωση στους στόχους που έβαζε, τις πρωτοπόρες ιδέες και προτάσεις της.
Οι αγώνες της για περισσότερα από τριάντα χρόνια, είναι παράδειγμα ανθρώπου με όραμα. Οι θέσεις της και τα πιστεύω για τα οποία έδωσε χιλιάδες μάχες, αφήνουν ανεξίτηλο το στίγμα της, βαριά κληρονομιά και παρακαταθήκη για τους/ις συνεχιστές/στριες στον κοινωνικό χώρο και την ψυχική υγεία, που πιστά υπηρέτησε από όποια θέση και αν της ζητήθηκε.
Έχοντας περάσει μεγάλο μέρος της ζωής της αγωνιζόμενη ακατάπαυστα για τους άλλους, δίπλα σε κάθε άτομο και ομάδα που βρισκόταν σε ευάλωτη και περιθωριοποιημένη κατάσταση, υπήρξε ορόσημο για την ανάδειξη και την καταπολέμηση του φαινομένου της αστεγίας στη χώρα, δουλεύοντας καθημερινά στο πεδίο.
Άντα, θα είσαι για πάντα εδώ, γιατί η αγάπη σου για τη ζωή και τον άνθρωπο, τα διδάγματα που τόσο απλόχερα μας έδωσες και το έργο σου δε θα σβήσουν ποτέ.
Το όραμά σου θα εξακολουθήσει μέσα από την ΚΛΙΜΑΚΑ και όλοι εμείς δε θα πάψουμε να είμαστε πάντα δίπλα στην οικογένειά σου και σε όσα αγαπούσες.
Σε αποχαιρετούμε με έναν στίχο του Ο. Ελύτη, που ξέρουμε αγαπούσες:
«Είναι η χαρά να δίνεις χαρά στους άλλους, είναι αυτό που μας βαστάει στη ζωή… ».”
Καλό Ταξίδι, Άντα μας.
