“Σήμερα 7/7 είχα ραντεβού με μια κυρία που παρακολουθώ από τη Συρία, η οποία παρουσίασε συμπτωματολογία σοβαρής κατάθλιψης με αυτοκτονικό ιδεασμό. Συνταγογράφησα ένα συνδυασμό αντικαταθλιπτικών. Επειδή θηλάζει το 5 μηνών βρέφος της έλεγξα την επίδραση που θα έχει στο βρέφος. Το ένα αντικαταθλιπτικό δεν περνάει στο μητρικό γάλα, ενώ το άλλο περνάει αλλά σε μη ανιχνεύσιμες ποσότητες στο αίμα του βρέφους. Ενώ παρουσίασε βελτίωση στην κατάθλιψη, το βρέφος παρουσίασε κάποιου τύπου σπασμούς. Πήγε σε δύο παιδιάτρους, έναν αραβόφωνο και έναν έλληνα. Και οι δύο της συνέστησαν διακοπή της αντικαταθλιπτικής αγωγής. Θορυβημένη η μητέρα διέκοψε την αγωγή προ τριημέρου, χωρίς όμως να βελτιωθεί η κατάσταση του βρέφους. Αφού την διαβεβαίωσα ότι δεν υπάρχει κίνδυνος, πείστηκε να ξαναρχίσει την αγωγή με κύρια δικαιολογία ότι αν επιστρέψει στην κατάθλιψη δεν θα έχει δυνατότητα να φροντίσει το βρέφος της, γεγονός που παραδέχθηκε απόλυτα, γνωρίζοντας την κατάσταση στην οποία βρισκόταν πριν αρχίσει την αγωγή.
Εδώ ανακύπτουν δύο θέματα. Οι παιδίατροι δεν γνωρίζουν τα αντικαταθλιπτικά, γιατί δεν τα χρησιμοποιούν και επίσης δεν αναρωτήθηκαν το λόγο που η κυρία λαμβάνει την αγωγή αυτή και τι επιπτώσεις θα έχει”.
Σαραντίδης Δημόκριτος
Ψυχίατρος, Επιστημονικά υπεύθυνος του Κέντρου Ημέρας ΙΟΛΑΟΣ για πρόσφυγες και αιτούντες άσυλο με ψυχικές διαταραχές.
