Μία γυναίκα άνω των 40 ετών αποπειράται να αυτοκτονήσει από όροφο ψυχιατρικής κλινικής γενικού νοσοκομείου της Κρήτης με αποτέλεσμα την πρόκληση πολλαπλών καταγμάτων. Το περιστατικό έρχεται, να προστεθεί στον μακρύ κατάλογο περιστατικών απόπειρας αυτοκτονίας που έχουν σημειωθεί τα τελευταία χρόνια σε νοσοκομεία της χώρας. Η γυναίκα νοσηλευόταν επί 10 περίπου ημέρες εκούσια στην ψυχιατρική κλινική με ενεργό αυτοκτονικό ιδεασμό και παρουσία παραληρητικών ιδεών. Από πληροφορίες που διαθέτει το Κέντρο Ημέρας για την Πρόληψη της Αυτοκτονίας, η πτώση έλαβε χώρα επί απουσίας παρακολούθησης ιατρικού & νοσηλευτικού προσωπικού ενώ ήταν γνωστό, πως αντιμετώπιζε χρόνια ψυχιατρικά προβλήματα με ιστορικό πολλαπλών αποπειρών και πληθώρα εκούσιων και ακούσιων νοσηλειών στο παρελθόν.
Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία του Παρατηρητηρίου Αυτοκτονιών – Δικτύου Πληροφόρησης & Καταγραφής του Κέντρου Ημέρας για την Πρόληψη της Αυτοκτονίας πάνω από 5 απόπειρες αυτοκτονίας έχουν σημειωθεί σε νοσοκομεία της Κρήτης για το 2018 ενώ ο αριθμός των αυτοκτονιών τα τελευταία 5 χρόνια εντός των νοσοκομειακών μονάδων της Κρήτης ξεπερνά τις 8. Συνολικά πάνω από 40 αυτοκτονίες έχουν λάβει χώρα μέσα σε νοσοκομεία ή Μονάδες Υγείας της χώρας τα τελευταία 4 χρόνια. Άραγε πως ένας νοσηλευόμενος ασθενής με κίνδυνο εκδήλωσης αυτοκαταστροφικής συμπεριφοράς και ενεργό ψυχοπαθολογία κρίνεται ικανός, να κυκλοφορεί στους χώρους μιας νοσοκομειακής μονάδας, χωρίς να διασφαλίζεται η ακεραιότητα της ζωής του; Σε περίπτωση που τα πράγματα είχαν εξελιχθεί διαφορετικά είναι πιθανό σήμερα, να μιλούσαμε για μια ακόμη αυτοκτονία.
Στον άξονα αυτού αναρωτιόμαστε πς αξιολογήθηκε ο κίνδυνος της αυτοκτονίας και ποια μέτρα ελήφθησαν για την αποτροπή τέτοιων περιστατικών. Η απόπειρα αυτοκτονίας μέσα σε ένα νοσοκομείο, αποτελεί γεγονός υψίστης σημασίας για την ιατρική κοινότητα και θα πρέπει να εγείρει προβληματισμούς σχετικά με την ευθύνη των εμπλεκόμενων με το σύστημα υγείας συντελεστών. Δεδομένου του πολυδιάστατου χαρακτήρα της αυτοκτονικότητας και την σύνδεσή της σε ποσοστό 90% με την ύπαρξη ψυχιατρικών διαταραχών θεωρούμε κρίσιμη την υιοθέτηση πρωτοβουλιών στο πεδίο πρόληψης της αυτοκτονίας εντός των νοσοκομειακών μονάδων όπως η εφαρμογή μέτρων ασφαλείας και κατάλληλων παρεμβάσεων.
Η αναγνώριση και αξιολόγηση του κινδύνου αυτοκτονίας και της μεταβλητότητάς του, η διαρκής ψυχιατρική παρακολούθηση της κλινικής εικόνας του ασθενούς, η πρόληψη επιδείνωσης της συμπτωματολογίας του αποτελούν συνιστώσες, οι οποίες, εκτός των άλλων, συγκροτούν την έννοια της προβλεψιμότητας, δομικού συστατικού της σύγχρονης ψυχιατρικής. Η ανάληψη μέτρων ασφαλείας, όπως η απομάκρυνση δυνητικά θανατηφόρων μέσων, η σφράγιση των παραθύρων και το κλείδωμα των πορτών, η 24ωρη παρακολούθηση από το νοσηλευτικό προσωπικό αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του χειρισμού ενός αυτοκαταστροφικού ασθενούς και της διασφάλισης της ζωής του. Η εκπαίδευση των επαγγελματιών υγείας στην έγκαιρη αναγνώριση και χειρισμό του αυτοκαταστροφικού ασθενούς αποτελεί μία από τις κύριες στρατηγικές παρέμβασης που συστήνεται από τον Π.Ο.Υ. στο πεδίο πρόληψης της αυτοκτονίας και συνεπώς καθίσταται απαραίτητη ιδιαίτερα για εκείνους που εργάζονται στην υγειονομική περίθαλψη. Η αυτοκτονία δεν είναι ένα μοιραίο γεγονός, μπορεί να προληφθεί. Η ενεργοποίηση και εφαρμογή ουσιαστικών παρεμβάσεων σε πολλαπλά επίπεδα στην αντιμετώπιση της αυτοκαταστροφικής συμπεριφοράς και όλων των εκφάνσεών της αποτελεί μείζον ζήτημα προστασίας της ανθρώπινης ζωής και προάσπισης του δικαιώματος της ύπαρξής της σε ένα πλαίσιο ψυχικής υγείας.
